RTG w diagnostyce weterynaryjnej

W diagnostyce weterynaryjnej badanie RTG jest jednym z najważniejszych narzędzi umożliwiających ocenę stanu zdrowia zwierzęcia. Z jego pomocą można określić nie tylko stan układu kostnego, ale obserwować zmiany tkanek miękkich. Bez możliwości wykonania badania RTG w wielu przypadkach prawidłowa diagnoza byłaby znacznie utrudniona.

Czym jest RTG?

Promieniowanie rentgenowskie, dzięki zastosowaniu aparatu rentgenowskiego, prowadzi do uzyskania zdjęcia dwuwymiarowego. Jego powstanie możliwe jest dzięki specjalnej wiązce. Trzeba pamiętać, że promieniowanie jest dla zwierząt równie szkodliwe, jak dla człowieka, dlatego przy wykonywaniu zdjęć RTG stosuje się najmniejszą możliwą ilość promieniowania, w celu uzyskania zdjęcia.

Kiedy wykorzystuje się RTG w diagnostyce weterynaryjnej?

Trudno sobie wyobrazić dzisiejszą diagnostykę weterynaryjną bez wykorzystania zdjęć RTG. Służą one nie tylko do oceny stanu kości zwierzęcia, lokalizacji złamań, oceny ortopedycznej kręgosłupa, ale stosuje się je w przypadku leczenia zębów, obserwacji ewentualnych zmian w płucach czy obrębie tkanek miękkich. To także jedno z ważniejszych narzędzi diagnostyki nowotworowej u zwierząt. RTG znajduje także zastosowanie w ocenie drożności układu pokarmowego, w przypadku połknięcia przez zwierzę niepożądanego przedmiotu. Możliwe jest także obrazowanie całego przewodu pokarmowego, po podaniu środka kontrastowego.

Jak wygląda badanie?

Wykonanie zdjęcia RTG u zwierząt przebiega analogicznie, jak u ludzi. Z tą różnicą, że zwierzę należy przytrzymać na czas wykonania zdjęcia, gdyż stabilność obrazu jest tu konieczna. W tym celu właściciel zwierzęcia zostaje wyposażony w odpowiednie środki ochrony osobistej, zmniejszające absorpcję promieni. Przytrzymuje on zwierzę przez kilka sekund – na czas wykonania zdjęcia. Należy pamiętać, że wraz ze zwierzęciem nie mogą przebywać kobiety w ciąży i karmiące piersią, młodzież poniżej osiemnastego roku życia, oraz pacjenci po lub w trakcie choroby nowotworowej.

Diagnostyka RTG jest dla zwierzęcia niebolesna i możliwie najmniej inwazyjna. Choć promieniowanie jest szkodliwe, to korzyści wynikające z postawienia właściwej diagnozy, dzięki zdjęciu są znacznie wyższe. Decyzja w tym zakresie zawsze leży po stronie lekarza.